22 julio, 2009

amarelos os dedos, gris o pulmón!!!!

Abandono os 20tantos para enfrentarme ós 30etantos.
Hoxe cumplo 30 tacazos!!! e vou con banda sonora incorporada.


El tiempo imparable plateará nuestras sienes
y hará de nuestros recuerdos cenizas y humo.
Tú y yo, ahora amándonos cada vez más lejos,
seremos engullidos por un oscuro futuro.

Seremos esa generación perdida
apuntalando las ruinas.

Dónde estarás.

Mientras esperas a que amanezca
conocerás a un hombre, te robará el misterio.
Te dará una casa y muchos hijos,
y romperá tu hechizo, cubriéndote de dinero.

Pero serás una mujer perdida
apuntalando las ruinas.

Dónde estarás.

Niños de azul marino y corbata
se despedirán de ti cada mañana.
Cultivando el cáncer que nos unió,
amarillos los dedos, gris el pulmón.

Dónde estarás.

Con el BMW directa a la gimnasia,
con Gin Tonic ahogando la menopausia,
hora en la peluquería para tapar esas canas,
echándome de menos artrosis en el alma.

Dónde estarás.

Tendrás largas tardes de aburrimiento,
de ginebra y largos cigarrillos bajos en nicotina.
Y mientras tu marido te jura
que no te engaña, por su vida,
soñarás conmigo huyendo de esa rutina.

Pero serás una mujer perdida
apuntalando las ruinas.

Dónde estarás.

Cualquier día nos cruzaremos por la calle
y tú dudarás si pasar de largo o saludarme.
- "¿Cómo estás, qué tal tus hijos?" - "Cada día más grandes".
- "¿Y qué tal tu marido?" - "Perdona, pero se me hace tarde".

- "Llámame cualquier día".
Hay que ver cómo es la vida.

Dónde estarás.

Niños de azul marino y corbata
se despedirán de ti cada mañana.
Cultivando el cáncer que nos unió,
amarillos los dedos, gris el pulmón.

Dónde estarás.

Con el BMW directa a la gimnasia,
con Gin Tonic ahogando la menopausia,
hora en la peluquería para tapar esas canas,
echándome de menos artrosis en el alma.

A tarta fixerona a miña irmá e a miña nai.

7 comentarios:

Carlos Sousa dijo...

Parabéns, xa te estás a facer maior, jeje. Quen pillara ós 30!!

O título deume un pouco "patrás", xa pensei, "unha máis criticando ós fumadores".

Pois xa sabes, a vivir a vida e a disfrutar, que non te pille despistada, que logo pasa.
Pásao ben

O Chofer de Farruquito dijo...

Xa podías buscar unha canción máis alegre, non?
Por que non esa de: Marta fue a pescar...?

Galega Na Varanda dijo...

Felicidades! Los 30 seguro que son una edad genial, y no lo digo por quedar bien, sino porque en dos añitos, me tocan a mi, que cumplí los 28 el día 15!!

Antón de Muros dijo...

Qué velliña estás!!!!! jajajaja

Quén puidera cumplir 30 anos....

Un bico grande.

Antón.

Chousa da Alcandra dijo...

Non teñas medo. Algúns pasamos ampliamente esa fronteira e seguimos ríndonos jajajaja

Felicidades (atrasadas, pero co mesmo ímpetu)

vintxuca dijo...

Grazas polos parabéns... a verdade é que a crise dos trinta duroume un par de días, hoxe xa volvo as andadas e aló quedou a miña curta depresión hehehe!!!! Bicos e saúdos a todos.

Raposo dijo...

Con bastante atraso pero PARABENS!!!
Os trinta é unha idade caralluda, xa verás.
Bicos.