15 diciembre, 2008

BÁGOAS


O venres díxonos o veterinario que tíñamos que volver a operar a Bimba canto antes, a ferida abríuselle por dentro e o intestino estaba saíndolle para fora polo buraquiño e que por iso tiña a barriga tan abultada. Tamén nos dixo que en 17 anos que levaba traballando como veterinario, esterilizando 20 gatas ó ano, esta era a segunda vez que lle pasaba unha cousa así, tivo que tocarnos a nos.
Así que, o sábado levámola de novo. A razón pola que se lle abriu a ferida foi por facer un esforzo despois de operala, por dar un salto grande ou intentar subirse a algún lado.
A solución que tomou foi non darlle nada para a dor, para mantela quieta, así que imaxinade a pobre como pasou o día. Berraba tanto que acabou por receitarnos apiretal, do que se lle da ós bebes, tíñamos que darlle de beber cunha xeringa, e estar ó seu lado porque se te poñías en outro sitio a moi rabuda intentaba erguerse para estar a túa beira.
Hoxe confirmáronme as vacacións dende o 20 de decembro ata reis, o sábado chega a miña irmá de Sheffield e Bimba mellora, así que polo meu caracter, debería estar tola de felicidade, sin embargo, teño unha inquietude que me percorre o corpo de pes a cabeza e que non me deixa estar tranquila, non sei, esperemos que acabe pasando porque de tanto morder as unllas vou quedar sin elas.




5 comentarios:

Greca dijo...

Non te preocupes, Vintxu. Que se Bimba está quietiña, seguro que xa pasou o peor, xa verás. Biquiños.

Anónimo dijo...

xa queda menos para que esté coma nova... un besiño para ti e outro para a gatiña

Galega Na Varanda dijo...

Ánimo, ya verás como al final se pone buena, seguro! Si es que los gatos no pueden estar quietos! La de mis padres también la esterilizaron y le cosieron un corte que se hizo en una pata, todo el mismo día, y los puntos de la pata se le abrieron porque no paraba. Y eso que tenía la lámpara puesta en el cuello, y no cabía por las puertas!

Greca dijo...

Ademais, os gatos teñen sete vidas

Anónimo dijo...

Pobre Bimbinha joooo, menos mal que se recupera! É incríbel como chegamos a querer tanto aos animáis, bueno, o meu xa non ten nome, que até me fixen vegana, jajaj

un bico aos tres e arriba ese ánimo copón!