02 febrero, 2009

PARAUGAS DE SAPO


Por fin bautizaron este ruxe ruxe que soplaba en Galiza. Chamarono Klaus.

Este temporal deixounos árbores caidas, tellados voadores, cortes de luz e moitas outras latosidades... pero no medio do monte, debaixo duns ramallos, atopei estes paraugas de sapo, como lles chama o meu avó, destemidos da tormenta e do vento.

8 comentarios:

Carlos Sousa dijo...

Así que ahí é donde se abrigan os sapos? Non cho sabía, pero mesmo parecen paraugas chineses. Sonche ben fermosos.

Paraugas vai ser o que vamos ter que usar neste mes cando empecen estes políticos todos a vocear, e sobre todo algún máis que outros. Pero as opinións, cada un ten a súa, péselle o bar que lle pese.

Unha aperta

Chousa da Alcandra dijo...

Eu, dende que lle puxeron nome, xa me sinto moito mellor.

O certo é que polo Centro Xeográfico, ainda que se fixo notar e zoou de carallo, visto o que aconteceu en gran parte do país...non podemos queixarnos.

LM dijo...

como som pequeninhos klaus nem se fixou neles...
beijos
(encantam-me o que contas dos teus pequenos... muito me ri com o do teu afilhado)

albixoi dijo...

Moitas grazas polos parabéns. Igualmente para ti. Bicos

Antón de Muros dijo...

Escoitas? creo que hai un grilo preto dos "paraugas" ;-)

Un saúdo.

Antón.

paideleo dijo...

Un nome ben poético para eses cogumelos.
Agora toca recollerse do novo temporal.

Anónimo dijo...

Encantoume o texto que escribiches de Sabela, Antía. Moi bonito.

Unha aperta!

Zeltia dijo...

qué lonxe parece!

(estou polo blog, dando unha voltiña)

hai moitas cousiñas no pasado ¿non si?